Spod znaku kwitnącej bugenwilli

Wczoraj aż dwa razy wędrowałam na Starówkę z lekka tylko się podpierając darmowym busikiem, który jest bardzo popularnym środkiem przemieszczania się wszystkich w centrum. Są dwie trasy i bardzo stał się to popularny środek  transportu nie tylko dla mieszkańców, ale i turystów, których najechało do Ascoli sporo.

O ile rano nie robiłam zdjęć, to kiedy po raz drugi pojechałam do centrum i temperatura spadła o godzinie siedemnastej do….to po załatwieniu tego co miałam w planie reszta spaceru odbyła się dla moich przyjemności i mam nadzieję  waszych.

Ponieważ od dziś nieśmiertelne ” saldi” i nic ciekawego nie będzie się działo,  to zrobiłam trochę zdjęć z wystaw. Może jutro je opracuję i powitamy Lucię Modną.

Ta wystawa dobitnie świadczy, że  jesteśmy w Italii. Maszynki kawowe, z których kawa jest najlepsza do koloru i wyboru wielkości. 🙂A potem z lekka mnie przymurowało nad niefrasobliwością włoską. Oto w bardzo reprezentacyjnym miejscu nie tak dawno postawiono popiersie zasłużonej duchownej zresztą osoby.A wczoraj taki kuriozalny widok zastałam. Nawet osobisty skrzywił pysk w uśmiechu i zażyczył sobie przesłania owej fotki, co by ją udostępnił swoim znajomym. 🙂

Potem w oczekiwaniu na busika pozachwycałam się moim Ascoli w słońcu. Kilka uliczek i charakterystycznych domów.

I ascolańskie zaułki.

Ale to jeszcze nie wszystko. Specjalnie wróciłam inną  trasą busika, żeby pokazać jak pięknie kwitnie już bugenwilla. Uwielbiam ją. Oto jej osobista sesja zdjęciowa

A z wiadomości czytelniczych. Skończyłam ” Tonącą Ruth” i właściwie zakwalifikowałabym ją do thrillerów psychologicznych. Szczerze mówiąc sympatyzowałam raczej z Ruth niż z główną bohaterką. Jej postępowanie specjalnie mnie nie denerwowało ( Iwona … ) ale też nie stałam po jej stronie. Ot tak sobie śledziłam akcję trochę z boku.

Teraz za to czytam zabawną komedie kryminalną, gdzie trup ściele się naprawdę gęsto

” Kryminalne przypadki Matyldy”  Bożeny Mazalik. I chyba zobaczę czy jest jeszcze coś tej autorki.

I naturalnie:

„LETNI DODATEK KULINARNY CZYLI MOJE PRZEPISY”

z  „Dziennika badante czyli Italii pod podszewką”,

a w nim kolejny popularny deser włoski.

PANNA COTTA

Włoski deser

Myślę, że mimo wszystko nie jest to tak skomplikowane do robienia.

Składniki (na 4 osoby):

500 ml śmietany (kremówka, bo w Italii nie ma innej)

100 ml mleka

100 gramów cukru drobnego

12 g żelatyny

wanilia

Na średnim ogniu w rondelku zagrzać mleko (nie gotować). Zdjąć z ognia i włożyć żelatynę. Bardo dobrze ją rozmieszać, do całkowitego rozpuszczenia.

Do drugiego garnuszka wlać śmietanę z cukrem i wanilią i na średnim ogniu, cały czas mieszając, doprowadzić do zagotowania. Natychmiast zdjąć z ognia i połączyć z mlekiem z żelatyną. Bardzo dobrze wymieszać i wlać do formy (schłodzonej bardzo zimną wodą). Włożyć do lodówki na około 4 godziny. Przed wyjęciem z formy włożyć na moment do gorącej wody, żeby ładnie wyszła. Polać czym kto lubi. W Italii popularny jest sos karmelowy (gotowy) lub czekolada. Zresztą to inwencja pani domu.

Myślę, że problem jest w tym, aby śmietana się nie zwarzyła, dlatego w przepisie używają słowa „natychmiast” zdjąć po zagotowaniu.

I to na dziś tyle z życzeniami miłego lipcowego weekendu. 🙂