Moja babcia Pola czyli fakty wśród wspomnień odcinek 1

Bez kategorii 3 Minutes

Ci, co mnie znają wiedzą, że oprócz uporu mam też cechę systematyczności. A więc skoro postanowiłam zebrać jak najwięcej rodzinnych danych związanych z moją babcią, to musiałam to sobie jakoś uporządkować i zaplanować. Okazuje się, że w mózgu jest szufladka ” archiwum” i wystarczy tam zajrzeć chociaż otwiera się nie najłatwiej i czasem się zacina, ale powolutku coś tam można z tego archiwum wyjąć. Zaczęłam od sprawy najprostszej. Od metryki mojej babci. Zadzwoniłam, pogadałam i sympatyczna pani z USC w Lipnicy Murowanej przysłała mi zdjęcie tejże metryki . Pokazuję, bo ciekawostka. Jest 8 stycznia 1893 roku. Na świecie pojawia się moja babcia Apolonia.

Trochę żartobliwie wspominałam ją i jej ciocię w „.Życiorysie PRL em malowanym „. Tymi faktami też będę się posiłkowała przy szukaniu innych faktów z życia mojej babci.

Postanowiłam szukanie podzielić na kilka etapów.

Dzieciństwo. Co wiem.

Okres szkolny i lata przed pierwszą wojną światową.

Okres wojenny pierwszej naturalnie.

Lata powojenne i małżeństwo. Tu raczej losy ciocibabci są do odtworzenia. I właściwie potem już powojenne życie znane mi , bo w 1947 roku na świecie pojawiłam się ja .

i mam niestety tyle lat, że poza mną nie ma już na świecie nikogo, kto pomógłby mi w tych wspomnieniach. Może mój brat cioteczny coś z opowiadań babci będzie pamiętał. Jednak nie sądzę, bo bardziej był związany z moją mamą i życiorysem Hojnowskich .

Strasznie długi ten wstęp. A teraz co pamiętam z dzieciństwa babci. Babcia była najstarsza i miała dwóch braci Stanisława i najmłodszego Józefa. Naturalnie Gręplowskich. Spróbuję odnaleźć ich metryki, bo pewnie też urodzili się w Lipnicy Murowanej.

Może ta sympatyczna pani mi pomoże . Bo naturalnie lat ich urodzin nie znam.

” Kupić nie kupić, potargować można”. Moja prababcia miała dwie siostry. Niezamężną Katarzynę i Annę po mężu Gruszczyńską. Nazwisko rodowe mojej prababci brzmi Kozubowska i jak powiedziała pani z USC jest to nazwisko sugerujące, że prababcia była z poza Lipnicy Murowanej. I pewnie tak. Skoro obie ciotki mieszkały w Zakliczynie i on pojawia się we wspomnieniach babci. Dlaczego kilkuletnią dziewczynkę wychowywały ciotki? Jakaś myśl mi się kołacze, że być może prababcia zmarła i dlatego dziewczynkę zabrały ciotki. A chłopcy zostali z ojcem? Może ożenił się jeszcze raz. To tylko dywagacje. Muszę dotrzeć do rodziny najmłodszego z braci babci, bo znałam nazwisko córki po mężu i być może żyje jeszcze ona czyli Irena. Byłaby po dziewięćdziesiątce. Rodzina była długowieczna w linii żeńskiej, to kto wie.

W każdym razie babcia mieszka z ciocią Kasią w Zakliczynie. Ciotki chyba miały swój dom, bo ciocia Kasia miała pracownię krawiecką. Babcia opowiadała, że raz w nowej sukience wycięła dziurkę, żeby mieć butonierkę na bukiecik jaki nosiły eleganckie panie. Czyli geny LM mam po babci.

To tyle o dzieciństwie. Kolejne wspomnienia i działania nastąpią.

Zapisuję wszystko na blogu dla własnego porządkowania, a myślę, że pokibicujecie mi w tych detektywistycznych czynnościach. I będziecie podpowiadać.

W Ascoli od dziś pchli targ. Ostatni przed przerwą letnią.

A jutro w Dniu Bloga Otwartego temat poddany przez Hanię:

” nasze słabostki i fanaberie, drobiazgi bez których nie umiemy się obyć i sobie odmówić”.

I to co zwykle:

Kącik LM

Kącik Robotek Ręcznych

Poradnik PPD

Sztuczki kuchenne

I kolorowe półmiski i talerze

Do jutra.

Napisane przez Lucia

To wszystko może zdarzyło sie naprawdę Bywam wesoła i smutna, zła i roztargniona. Krótko mówiąc jestem kobietą. Piszę książki zwłaszcza o Italii. Pokochałam świat wirtualny. czasem bez wzajemności.

Opublikowano

18 myśli na temat “Moja babcia Pola czyli fakty wśród wspomnień odcinek 1”

  2. Gratuluję detektywistycznej pasji. Ale jak jej nie mieć, skoro ma się tak interesującą rodzinę i przodków;-)

    Przyznam się, chyba ten gen mnie ominął… Za to mój młodszy brat, który właśnie wydał trzecią książkę (historyczną) chyba jest jego szczęśliwym posiadaczem…

    Z Lipnicą Murowaną kojarzy mi się modrzewiowy kościół św. Leonarda z niesamowitymi barwnymi malowidłami. Bywałem tam często, bo blisko, w dzisiejszym powiecie bocheńskim, w Żegocinie, mieszkała siostra mojej mamy.

    Serdeczności.

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  3. No nas tu z korzeniami w powiecie Bocheńskim więcej:) .

    moja mama miała wiejskich dziadków w Przybyszówce

    Rodzina małżonka mego jedną nogą zaś z powiatu Brzeskiego.

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  4. Kilkanaście lat temu mój kuzyn mieszkający w USA żenił syna z Polką. Przyleciało na ten ślub około trzydziestu osób ze Stanów łącznie z księdzem:) Akurat rok wcześniej zmarła moja mama i tym samym stałam się najstarszą ciotką z Polski. Zastanawiałam się jaki prezent dać młodym, przecież nie są w stanie dużo wywieźć samolotem, zresztą nie miałam pojęcia co mogliby chcieć.

    Moja mama była osoba bardzo skrupulatną i wszelkie zdjęcia, dokumenty itd miała w idealnym porządku a miała tego bardzo dużo. Wpadłam na pomysł aby zrobić z tego fotoksiążkę. Pracowałam nad tym blisko rok bo chciałam to jakoś ciekawie poukładać i opisać np. rodzina się bawi, śluby, pogrzeby, rodzina gra na instrumentach itp. Zastanawiałam się czy to wypali, czy zainteresuje ich to. Bo siostra pana młodego, starsza od niego i urodzona jeszcze w Polsce, przyjechała tu na studia ale z powodu znacznych braków w języku zrezygnowała. I ona jak była u mnie a ja pokazywałam zdjęcia np jej rodzonego dziadka, którego nie znała to nie była zainteresowana. Tymczasem moja fotoksiążka była niesamowitym strzałem w dziesiątkę! Co rusz ktoś z amerykańskiej rodziny prosił mnie o taką samą ale z braku czasu i funduszów (były dość drogie wtedy) nie spełniłam ich prośby. Miałam wszystko w laptopie i chciałam to zrobić na emeryturze. No i ledwie przeszłam na emeryturę mój laptop zmarł śmiercią nieodwracalną i moja praca razem z nim.

    Taka praca bardzo angażuje i daje dużą satysfakcję szczególnie jak można ją komuś przekazać a ten ktoś będzie wykazywał zainteresowanie co nie zawsze jest oczywiste.

    Pozdrawiam, Maria2

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

    1. No właśnie. Teraz ja jestem najstarsza i niestety w Italii. W domu jest trochę zdjęć i pewnie jakieś dokumenty w domowych pamiątkach. Pozostała w tym momencie pamięć i Internet. Ale niestety najlepiej sprawdzą się chyba parafie kościelne. Tymi czy tam ktoś będzie miał chęć. Uściski
      Zmotywowała mnie, że warto.

      Polubienie

      Odpowiedz

  5. To już całkiem sporo. To wciąga ; zaczęłaś od babci a zaraz pojawili się inni członkowie rodziny , których też trzeba sprawdzić , a potem pojawią się kolejni. Wiem jak to jest , bo brałam udział w opracowywaniu rodzinnych ksiąg. Co prawda nie jeździłam , raczej zajmowałam się stroną edytorską; opisami , tekstami wprowadzającymi itd. ale obserwowałam na bieżąco poszukiwania. Trzymam kciuki.

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Bardzo wciąga. Muszę sobie te koneksje, o których wiem rozrysować. Wczoraj znalazłam jedna informacje po długich szukania h na stronie Towarzystwa Miłośników Jadownik i odpada mi telefon do kurii w Tarnowie . Raczej Teraz kancelaria parafialna lub USC. Sprawa dotyczy Ciocibabci, a więc i mojej babci. Opowiem o tym w kolejnym odcinku. Buziaki

      Polubienie

      Odpowiedz

    1. Mój dziadek urodził się w roku 1890. Dlatego on jako starszy zarzucił karierę wojskową na rzecz swojego młodszego brata, o którym wyszła teraz książka ” Pułkownik Stanisław Hojnowski”. Ich siostra i jej mąż zmarli w 1919 na hiszpankę i dziadek musiał zaopiekować się ich dwójką dzieci. Ożenił się i razem z babcią wychowali ich ze swoją własną dwójką. Te losy znam dobrze. Teraz interesują mnie pradziadkowie i ciotki mojej babci. Całusy.

      Polubione przez 1 osoba

      Odpowiedz

      4. Próbowałam, ale teraz się płaci. I trzeba założyć konto. Zostawię w rezerwie. Najpierw to co wiem i. O uda mi się samej dowiedzieć.

        Polubienie

Dodaj komentarz