Upiorne popołudnie

Zaczęło się około trzeciej popołudniu. Już nie będę pisać o humorach, bo to chyba zostanie mu na stałe. Pojechaliśmy autobusem do szpitala. Na przystanku czekał Junior więc miał czym się zająć. Tam czyli w szpitalu TAC jak tu nazywa się badanie tomograficzne trochę trwa. A dodatkowo jeszcze poza kolejką są pacjenci przywożeni z oddziałów. Kiedy wychodziłam z domu zgasiłam jak dobrze pamiętam światło w kuchni. Zawsze patrzę bo w domu jest teraz jeszcze ciemniej przez te cholerne okiennice, które muszą być zamknięte z powodu upału. Wczoraj było 38 stopni. Wracamy po osiemnastej że szpitala. Otwieram bramę i mieszkanie kluczami swoimi, co ma znaczenie dla dalszych wypadków. Chcę zapalić światło na klatce. Nie ma prądu. W drugim mieszkaniu, które ma osobny kontakt na klatce jest. Wchodzimy do mieszkania. Nie ma prądu. Sprawdzamy coś a la korki, wszystko dobrze. Wyłączniki na liczniku też dobrze, a prądu nie ma. I zaczyna się akcja. Gdzie zadzwonić bo czegoś takiego jak pogotowie elektryczne w Ascoli nie znalazłam. Sąsiadka, którą włączyłam w akcję i z wrzasków V. wynikło, , żeby szukać na rachunku za prąd.

Znalazłam numer tak zwany verde czyli bezpłatny do kontaktu i dzwonię. Po to, żeby się dowiedzieć że, bezpłatny tylko z telefonów stacjonarnych. Z komórki inny numer i już płatny. No dobrze przeżyję. Mam zawsze na telefonie sporą nadwyżkę nie tak jak on kilka groszy ponad abonament. Dzwonię. Najpierw dluuuga informacja o kosztach, a potem kiedy już udało mi się wcisnąć na klawiaturze jedynkę informacja, że wszyscy operatorzy są zajęci i mam napisać maila albo zadzwonić później. Zżarły mi te rozmowy chyba jedno euro. Można przeżyć. Ale do operatora się nie dodzwoniłam. W domu ciemno choć okiennice otworzyłam. Trzeba kupić świeczki. W międzyczasie zaniosłam do zamrażarki sąsiadki siatę naszych zapasów z zamrażalnika i ładowarkę z telefonem. Potem jak wyszłam przypomniałam sobie, że w wysokim schowku kuchennym do którego trzeba wchodzić po drabince widziałam świeczki. Ale kupiłam na wszelki wypadek. Jak wróciłam wlazłam do tego schowka świecąc sobie telefonem. Świeczki znalazłam i wylazłam szczęśliwie. V. prawie po ciemku zrobił kolację. Na szczęście wcześniej pokroiłam cebulę i rozmroziłam kawałki golonki.

Ale ja biorąc chleb po ciemku prawie, zahaczyłam o butelkę z oliwą i strąciłam na ziemię. Dobrze, że oleju było już niewiele i miałam uzupełnić.

Sprzątałam po ciemku . Dałam radę psikając odtłuszczaczem i używając ręczników papierowych. na końcu dowiedziałam się, że niepotrzebnie puściłam wodę i jeszcze na mokro wytarłam. Znów słynne już chyba w Ascoli:

-Zamknij wodę.

Jeszcze dwa razy nie mieliśmy prądu i V schodził do takiejś jakiej skrzynki na dole, co ja zowia ” salvavita”

Miałam serdecznie dość.

A dziś od rana biegałam. I okazało się, że nie mam kluczy. Przeszukałam wszystkie możliwe miejsca. Może zgubiłam wczoraj jak latałam za świeczkami. Ale jak otwierałam bramę i mieszkanie. Mogłam dla wygody zostawić otwarte. Kiedy V. siedział pod kroplówką byłam na zakupach i potem musiałam to, co zaniosłam do sąsiadki przynieść do domu. Szybko dorobiłam drugie klucze z pęku V. Jak się znajdą będzie drugi komplet.

A V. myśli, żeby skoro Junior przyjedzie na obiad w niedzielę , to może i G. z mężem też. W takim przypadku na wszelki wypadek zwiększyłam zakupy.

Trudno świetnie. Przynajmniej się czymś zajmie.

A co do moich poszukiwań. Z Ciężkowic nadeszła informacja, że Ciociababcia urodziła się :

„Podaję dane: Anna Gruszczyńska urodzona  22.07.1863, zmarła 13.01.1955 r.„

Czyli w temacie ciotek coś się dzieje.

To teraz Kącik LM

Kącik Robótek Ręcznych

Poradnik PPD

I kolorowe talerze i półmiski

Do Jutra.