Otoz prośba dotyczy mojej wieloletniej przyjaciółki w Polsce. Zawsze na nią mogłam liczyć. Zawsze była z pomocą kiedy tego potrzebowałam. Zatrzymałam się u niej z V. kiedy nie mogłam go zabrać do własnego domu. A teraz staram się od wczoraj pomoc Jej. Otóż na nas osoby w wieku określanym jako podeszłym czyha sporo niebezpieczeństw od przysłowiowego wnuczka, bo inne oszustwa. Szczególnie osoby, które nie są zbyt dobre w klocki internetowe i nie zdają sobie sprawy jak łatwo wpaść w sidła oszustów. I to właśnie przytrafiło się mojej przyjaciółce. Już rok próbuje się z tego koszmaru wyplątać. Bez efektu bo policja i prokuratura umorzyła śledztwo. Za podpowiedzią pewnej dziennikarki, która wpadła podobnie założyła taką stronę na której jest dobrowolna pomoc ludzi. Do mnie zwróciła się wczoraj o udostępnienie jej na fejsbuku. Naturalnie udostępniam zaraz na obydwóch moich stronach z autorską włącznie. Jednak ostatnio mało mnie na platformie fejsbukowej. Bardziej liczę na blog.

Dlatego proszę jeżeli macie konta na platformach społecznościowych udostępnijcie ten adres. O nic więcej nie proszę. Lub na własnym blogu. Niech wołanie o pomoc idzie w świat. A ja wierzę, że dobro wróci dobrem.

Ja jeszcze przy okazji Tygla też tam zamieszcze adres.

https://pomagam.pl/keh3ek?fbclid=IwAR2MJO-R8Ycu1ZY_sANki4cPJ70h7V0rtzzxNaWshwyMjMM3EYEV2ae7w4U#

A co u mnie?

Za oknem piękna wiosna. V. znów nie czuje się dobrze więc sama chodziłam po Starówce, co oprócz zakupów zaowocowało trzema !!! bo jak jedna 4 euro to trzy 10, bluzkami. To musiałam znaleźć trzy rzeczy. A było mnóstwo sukienek i bluzek, spodni.

Trudno świetnie.

Czytam tom jedenasty, a popołudniu idę na lekcję. Jutro ma być deszczowo, a Ascoli się dekoruje. Na ulicach wisza małe proporczyki w kolorach narodowych, a na piazza del Popolo wieszają normalne flagi czyli ” tricolore”.

To teraz.

Kącik LM

Moje zakupy

Kącik robótek ręcznych

Co prawda kwiecień się kończy, ale kalendarz warzywno- owocowy będzie aktualny

To jeszcze kolorowe talerze. Pierwsze zdjęcie to znalezione w sieci :

Garden knowledge’s Joes

Cukiernia w Polsce…. Teraz to są niesamowite „dzieła z ciastek! ’

Do jutra.

W Italii trwa od 25 kwietnia mini urlop dla niektórych, a w kraju zacznie się on od 1 maja. Trochę odpoczynku niektórym się przyda. U nas nie zapowiada się to święto pierwszomajowe za ciekawie, bo ma zacząć się ” długi deszczowy tydzień”. Ale dziś i jutro słonecznie i ciepło. Nawet bardzo ciepło. Zgodnie z zaproszeniem jedliśmy wczoraj obiad na San Marco w restauracji ” Il Cacciatore” czyli ” Restauracji myśliwego”. Mam sentyment do tej restauracji, bo to była pierwsza restauracja, do której zaprosił mnie V. na kolację w początkach naszej znajomości

Obiad był dobry i taki oczywiście włoski. Przystawki, ravioli z tartuffo, jagnięcina dla nas z pieczonymi ziemniaczkami jako jarzyną, a dla naszych współbiesiadników z cykorią. Potem naturalnie kawa. Z deseru zrezygnowaliśmy wszyscy. Za to usiedliśmy w słońcu w ogrodzie restauracyjnym. Pięknie zazieleniły się dęby i kwitły te krzewy, które w Ascoli już przekwitły. Tu zawsze wiosna jest przedłużona. Rozmowy, nawet czasem burzliwe, o sytuacji politycznej w Europie.

A potem zjechaliśmy do Ascoli i zrobiliśmy mini spacer po znanych uliczkach i zaułkach w okolicy Lisa. Stąd moje fotki z zaułka grasantów.

V. trochę się rozerwał, ale i zmęczył. Odpoczął i nie jedliśmy już kolacji poza owocami i ciastem. Chciał wyjść to wyszliśmy. Godzina prawie dziewiątą wieczór. Ruch na placach umiarkowany i 17 stopni. Po niewielkim spacerze wróciliśmy do domu.

Kiedy V. odpoczywał skończyłam ostatni dziesiąty tom ” Milicjantów z Poznania'” czytając go w kolejności pisania cyku przez autora. Ponieważ wiem, że kolejne tomy ( już po przekształceniu w Policję ) są jako odrębne cykle postanowiłam czytać je już chronologicznie, bo jest taka możliwość. I okazało się, że tom praktycznie jedenasty o roku 1990, to najnowsza książka Ryszarda Ćwirleja i jej nie mam. I tu zadziałała wyższość ebooków. W pięć minut po wejściu do księgarni internetowej stałam się właścicielką brakującego tomu. ” Granica możliwości”.

A przy okazji okazało się, że to nowy cykl o nazwie ” Prokuratorka Brygida Bocian”. Ale spotkałam się że starymi bohaterami, którzy w nowej rzeczywistości policyjnej robią to samo czyli rozwiązują zagadki kryminalne i łapią morderców. Choć w tle czai sie lustracja 😀

Tak, że mam co czytać w kolejne dni. Na nowe książki przyjdzie czas kiedy skończę to co Ryszard Ćwirlej napisał. Niespodziewanie stał się moim ulubionym pisarzem.

To teraz Kącik LM

Z cyklu ” robótki ręczne”.

Owocowe aranżacje:

Do jutra.

Za oknem wreszcie słońce i ciepło. Temat więc jak najbardziej aktualny.

” Majówka” to popularna nazwa pikników majowych, bo skoro wiosna, to taki wypad na łono natury wskazany.

Czasy współczesne przyniosły nam dodatkowo majówkę jako pierwszy długi weekend w maju. Bo często dwa dni świąteczne wolne od pracy z wolną sobotą i niedzielą stwarzają mini urlop. Ale dla mnie majówka to nie był tylko piknik, ale pierwsze spotkanie z przyjaciółmi na działce. Zwanej na Śląsku ” ogródkiem”. Było to związane z urodzinami mojego exa dwa.

Są zdjęcia i są wspomnienia. I te wspomnienia są najważniejsze, bo niestety niewiele osób w dalszym ciągu jest na majówce tu na ziemi. Ale to moje wspomnienia i ten mój smuteczek majowy. Nie ma ogródka i nie ma wielu przyjaciół.

Za to sporo lat temu maj zaczyna się od pochodu pierwszomajowego. Z obowiązku radosnego. Czy dacie wiarę, że ja ani raz na pochodzie nie byłam. Zawsze udało mi się wymigać kiedy już pracowałam. A to dziecko odpowiednio wcześnie zachorowały, a to przybyłam radosna na zbiórkę i dziwnym trafem zaginęłam w radosnym nie mniej tłumie . Nie należałam do partii, nie byłam żadną aktywistką czy działaczką więc nie dostępowałam zaszczytu niesienia w pierwszym rzędzie naszego ” Społem” stosownego transparentu. A ludzi było dużo więc pokręciwszy się tu i tam, żeby mnie wszyscy zapamiętali znikałam. Zresztą nie sama. To był taki dzień kiedy szło się do którejś z koleżanek powiedzmy na kawę. Do kawiarni nie , bo przecież byłyśmy na pochodzie. 😃.

Dokładnie tak samo postępowali nasi małżonkowie w swoich zakładach pracy.

Czasy te to już słusznie minione. Kto chce manifestuje, kto nie jedzie na majówkę.

Czekam na wspomnienia lub plany majowkowe. Pogoda zachęca.

Wczoraj popołudniu natrafiliśmy na afisz spektaklu,

o którym V. czytał na jakiejś platformie informacyjnej. Ale nic mi nie powiedział. Zresztą nic mi to nie mówiło. Ponieważ akurat byliśmy w okolicy teatru, a wstęp był wolny mimo, ze już spektakl się rozpoczął weszliśmy zobaczyć przedstawienie.

Początkowo nie mogłam się odnaleźć i zorientować w treści przedstawienia. Dopiero po chwili zaskoczyłam. W spektaklu brały udział osoby niepełnosprawne, a nawet upośledzone nie tylko fizycznie. Wkomponowane ich niewielkie rolki w scenki z marzeniami były niesamowite. Nieraz jeden gest, jedno z trudem wypowiedziane słowo, były tym, co wywoływało burzę oklasków. Spektakl kolorowy z udziałem wolontariuszy, pełen muzyki, wzbogacony cyrkowymi elementami. Niósł jasne przeslanie, ze trzeba wydobyć z takich osób ich marzenia. I to organizatorom się udało.

Tak o tym spektaklu pisała prasa.

https://www.ilrestodelcarlino.it/ascoli/cronaca/in-scena-il-condominio-dei-sogni-lo-spettacolo-al-ventidio-basso-98753a2e?live

„Dziś po południu o 18:30 w teatrze Ventidio Basso odbędzie się bezpłatne przedstawienie „Il Condominio Sogni”: produkcja zespołu Il Cantiere dei Sogni w reżyserii Gianniego Giorgettiego i Marinelli Sbiroli, z adaptacją tekstu Francesco Mercurio, i muzuczna aranżacja: Alberto Bodini, kostiumy: Fiorisa Bonifazi. choreografia: Alessia Piscini. Spektakl teatralny promowany przez Fundację Lega del Filo d’Oro E.T.S – Organizacja filantropijna, sponsorowana przez gminę Ascoli, przy udziale Neri Marcorè i maestro Leonardo De Amicis, ambasadora Fundacji, stanowi ekscytującą podróż, która dzięki mocy marzeń niesie ze sobą silne przesłanie włączenia się. Zespół teatralny „Il Cantiere dei Sogni” tworzą głuchoniewidomi i niepełnosprawni psychosensorycznie chłopcy i dziewczęta, wolontariusze i aktorzy-amatorzy. Dzięki twórczej sile wyobraźni dzieciom zespołu udaje się pokonać ograniczenia narzucane przez niepełnosprawność: działalność teatralna to możliwość wyjścia poza siebie, poza ciemność i ciszę, pozwalająca wyrazić siebie poprzez rozwój swoich umiejętności. Tak naprawdę na scenie to aktor, a nie jego niepełnosprawność, a dzięki temu pozytywnemu i włączającemu podejściu fundacja zamierza zawsze stawiać osobę w centrum, wspierając ją w jej twórczej drodze, która znajduje wyraz w ciele i dlatego w ruchu. Tutaj każdy gest przekształca się w potężne narzędzie komunikacji i autentycznej ekspresji, pomagające tym, którzy nie widzą i nie słyszą, uciec od izolacji narzuconej przez ich stan. „Praca Lega del Filo d’Oro zawsze była nastawiona na wzmacnianie potencjału każdego człowieka, wykraczanie poza granice wyznaczone przez niepełnosprawność – deklaruje Rossano Bartoli, prezes Fundacji Lega del Filo d’Oro ETS – To samo włącza podejście i jednoczy grupę teatralną Il Cantiere dei Sogni, która wprowadza na scenę marzenie naszych dzieci, które każdego dnia stają przed złożonym wyzwaniem wyjścia poza ciemność i ciszę, wywołując w nas emocje związane z każdym osiągniętym celem, jak np. ten spektakl, w którym występują bohaterowie ważnej inicjatywy na rzecz integracji”. „Il Condominio Sogni” to spektakl, który swoją prostotą głęboko porusza serca widzów. Celem pracy jest szerzenie silnego przesłania nadziei poprzez podkreślenie, że „jeśli możesz o czymś marzyć, możesz to zrobić”.

To moje fotki z zakończenia. Dodatkowo wniesiono ogromną tęczową wstęgę jako symbol marzeń i nadziei.

Wpisałam się do książki pamiątkowej wyłożonej w westybulu teatru.

Wracaliśmy po dwudziestej. Z radością zauważyłam, ze nadeszło ocieplenie. Dziś przyjemnie ciepło, choć atmosfera nerwowa. V. poczuł się lepiej i pewnie dlatego ja poczułam się gorzej. Nadrabia spokojniejsze dni.

Za to zakwit mój ulubiony krzew roży.

A żeby mi dodatkowo popsuć humor, to nie ładuje mi się bateria w komputerze. W poniedziałek podejdę do serwisanta. Pewnie trzeba będzie wymienić, a to znów spory wydatek.

Trudno świetnie.

Życzę miłego weekendu. Jutro o majówce na Blogu Otwartym.

To do jutra.

Coś z tym ociepleniem idzie wolno. Miało się pojawić dzisiaj, ale mimo słońca jest tak sobie. Wiem bo poszłam po chleb i stwierdziłam, że chłodniej jak wczoraj. W tv pogodowej mówią o kolejnych perturbacjach i deszczach. Wczoraj padało całe popołudniu, a wieczorem było i zimno i wilgotno. Dodatkowo alarmują a nawrocie grypy i innych wirusowych zakażeniach.

Mnie natomiast zbulwersował artykuł o nawrocie w Polsce kokluszu zwanego też krzuścem. To straszną choroba, która bywała śmiertelną wśród dzieci przed wojną. Ja na szczęście już jej nie znałam, bo za moich czasów szczepienia obowiązkowe zwane ” di-per-te” zawierały szczepionkę na dyfteryt, szkarlatynę i właśnie koklusz. I z przerażeniem przeczytałam , że współcześni rodzice nie szczepią dzieci. Kompletny brak wyobraźni, bo sami nie chorowali właśnie dzięki tym szczepieniom. Trzeba chyba znowu kolejnego nawrotu epidemii, często kończącej się tragedią, żeby dotarło, że szczepienia, to jeden z najlepszych wynalazków medycznych.

A czytam i słyszę o nawrocie gruźlicy, która dziesiątkowała ludzi jeszcze nie tak dawno.

Czemu przypisać tę nawet nie niefrasobliwość, a głupotę naprawdę nie wiem.

A teraz informacja. Skończyłam tom dziewiąty, który jest zarazem końcem cyklu ” Milicjanci z Poznania”.

I znów kawałek historii. Ta końcówka PRL – u, ten handel na łóżkach polowych, jeden wielki targ. Te początki powstawania majątków nie zawsze w sposób legalny. Czytało mi się świetnie. I mój ulubiony obraz pojawiający się w cyklu, który kończy żywot za szafą zostawiając miejsce na nowego ” świętego” nowych czasów.

Ale ponieważ ja czytam nie chronologicznie a według numeracji tomów mam jeszcze tom dziesiąty ” Mordercza rozgrywka”, który cofnął mnie do roku 1987.

A potem cykl kolejny. Bardzo jestem go ciekawa. I będę go czytać chronologicznie.

Wiem, że w kraju już przygotowania do długiego weekendu, a nawet sporo osób już dziś rozpoczyna mini urlop. Biorąc niewiele dni wolnych jest aż 9 dni wolnego. I tylko niech ta pogoda w końcu nas trochę rozpieści ciepłem. Czego Wam i sobie życzę.

Dzisiaj ” Tygiel z Internetem”

https://tygielzinternem.blogspot.com/2024/04/tygiel-z-internetem-1624.html

i Kącik LM.

Do jutra.

Jak zwykle przy świątecznym dniu mam wrażenie że dziś niedziela. Tymczasem to święto zwycięstwa Włochów nad faszyzmem. He he he… „Festa della Liberazione”. Jak zwykle przy tym faszyzmie włoskim mam złośliwe myśli. Bo jeszcze trochę włoskiego gadania, które jak nic podpada pod hasło propaganda, a wszyscy uwierzą, że to Włosi byli w czołówce w walce z faszyzmem. I tyłu partyzantów zginęło. Tu poległo pięciu, tam siedmiu, a tam aż piętnastu. A nasza martyrologia jakby nie patrzeć , to jest wyolbrzymiona, bo tak nie było.

Nie było , bo trudno im sobie pewne rzeczy wyobrazić. Zresztą, co tam jakaś Polska, Italia to kraj waleczny, który dziś świętuje zwycięstwo nad faszyzmem.

W Ascoli główna ceremonia na San Marco przy grobach poległych i pomniku. W centrum tylko wieńce. V. oburzony, że lewica nie zadbała o obchody. No cóż faszystów i krypto faszystów w ugrupowaniach prawidłowych dostatek, a poza tym rozpoczął się długi weekend przedłużony nawet do 1 maja.

Pogodowo dalej zimno choć w słońcu widziałam 22 stopnie w samo południe. W cieniu 14. Ale jakby ciut cieplejszy wiatr. Może nadchodzi to ocieplenie. Wczoraj koło osiemnastej padało i nawet grzmiało więc może to zimno blokuje ciepło i stąd ta burza.

W niedzielę za to jesteśmy zaproszeni na obiad przez kuzyna V.. Oczywiście do restauracji. Podobno na San Marco. Przynajmniej jeden dzień odpadnie mi z układanki jedzeniowej po ascolańsku.

Krzesło na którym składam rzeczy do prasowania nareszcie puste. Chociaż jeden dzień niech tak postoi. Bo pralka czeka i pranie dosycha.

A teraz LM w swoim Kąciku

Kuchenne cudeńka też .

A jakby w majowy weekend trzeba by zapalić w kominku, to taka propozycja robótek ręcznych.

Do jutra.

Taką nazwę nosi dzisiejsza pełnią. A różowy kolor ma wiele odcieni. Ten dzisiejszy to pewnie odmiana agresywna. Ale i tak wcześniej nie było tak źle. Jakoś muszę te różowe podmuchy dzisiejsze przeżyć. I powinno być z górki.

W słońcu ciepło, ale lodowaty wiatr do nas dotarł. W telewizji pokazują górzystą Italię pod śniegiem. Podobno jakiś rekord. Obrazki bożonarodzeniowe. U nas naturalnie śniegu nie ma, a nawet zapowiadany deszcz nie pada, ale że w górach zimno, to do nas dociera ten lodowaty wiatr. Zwłaszcza w cieniu. No i oczywiście po zachodzie słońca. Wczoraj i dziś ma być najzimniej. Od jutra lekkie ocieplenie, a potem ma być już ciepło tak jak powinno być we Włoszech o tej porze. Przypominam, że sezon nadmorski zaczyna się od maja. I jutro pierwszy dzień włoskiego długiego weekendu.

I tyle doniesień pogodowych.

Dla informacji czytam dziewiąty tom ” Milicjantów z Poznania'” czyli zbliżam się do końca MO. Jest rok 1988.

Czytam w każdym wolnym momencie. I dlatego prasuję na raty. Ale i w tym zajęciu zbliżam się do końca. 😃

Co prawda schnie kolejna partia, a druga czeka na pranie czyli ” perpetuum mobile”, ale co zrobić.

Poza tym wpływ księżyca ma wpływ na głupoty wygłaszane autorytatywnie przez V. Dziś stwierdzić, że mięso z kością je się tylko z jarzyną o nazwie „ziemniaki smażone”. Żadna inna nie może być. Bo dla Włocha ziemniaki to jarzyna czy warzywo, a warzywa czy jarzyny nie je się z drugą jarzyną czy warzywem.

I tym epokowym odkryciem zapraszam do Kącika LM.

Owocowo- cukiernicze cudeńka

Do jutra.

Odkąd V. nie wychodzi rano, bo ma problemy ze zdrowiem i zimno i dodatkowo sąsiedzi nas nie budzą o siódmej rano, wstajemy jak się obudzimy. Ja co prawda budzę się wcześniej, ale skoro V. śpi, to po co mam go budzić. Dziś wstaliśmy o dziewiątej i jak dla mnie to dobrze. Spokojnie zrobiłam kawę, coś tam ogarnęłam dom i mogłam wyjść do miasta.

Specjalnie nie miałam po co, ale V. musiał wiedzieć, co na straganie warzywnym. Kupiłam pieczarki i pogrzebałem spokojnie w ciuchach bez marudzenia męskiego. W Kąciku LM naturalnie pokażę, co znalazłam.

Dziś mamy spotkanie w magistracie. Znowu coś w sprawie trzęsienia ziemi. O 16.30. O 16- tej V zażyje pastylkę i pójdziemy. Teraz naturalnie druga część albumu pchlego.

Poszłam też do Acqusapone, bo załatwiłam na cacy jedne spodnie. A, że i tak miały taki dziwny kolor jak wyblakła cegła, to kupiłam farbę i je przefarbuję.

Za oknem widzę słońce więc idzie ku lepszemu. To teraz moje zakupu czyli Kącik LM

Kupiłam dwie pary spodni. Jedne letnie szerokie i pewnie za długie więc będę musiała skrócić, ale za to w ulubione róże, a drugie cienkie klasyczne zielone z taką niewidoczna fakturką.

Na wystawie u LS taki negatyw:

I jeszcze

W kolorowych talerzach za to banany.

I wracam do milicyjnych klimatów.

Do jutra.

Taki weekend zaliczyliśmy. A tymczasem na placach Fritto Misto, które nie ma szczęścia tego roku mało ludzi więc i garmażeryjne stoiska bez kolejek.

Jest nadzieja na poprawę, bo potrwają do 28 kwietnia, a od piątku ma powrócić ciepło. Włosi szykują się też do długiego weekendu, ale wcześniej. 25 kwietnia jest świętem narodowym więc piątek stanowi ” ponte czyli most” i może być wolnym.

Wczoraj i w sobotę na pchlim targu też niewielu oglądających. W sobotę dodatkowo padał deszcz. Niedziela przedpołudniowa też zaczęła się deszczem, który na szczęście ustal i popołudniu wyszliśmy jeszcze raz. Z tego wszystkiego ja kupiłam sobie dwa łabądki. Jeden to serwetnik.

Jest nawet na na fotce wśród innych rzeczy na stoisku. Potem już zajął należne mu miejsce. Drugi taki malutki, ale miał kwadratowe skrzydełka 😃, to go przytuliłam.

Więcej łabądków nie było. Za to V. kupił kolejny obraz. Tym razem dziewczyna z dzieckiem na ręku, taka współczesna Madonna. Ciężki był, bo szkło i rama solidna, ale dotargaliśmy go do domu. Zapomniałam zrobić fotkę, a teraz jest w pomieszczeniu gospodarczym w kartonie więc tylko opowiadam.

Za to z obrazem dostałam w gratisów dwie filiżanki do kawy, które wysznupałam w pudle z różnościami. Bardzo mi się podobały, choć to reklamówki kawy, której nie znam

Ale, że jak wiecie jestem osobą ciekawą więc już teraz wiem, że to marka kawy włoskiej znanej od 1906 roku z charakterystyczną damą z XIX wieku trzymającą w dłoni tacę.

Znalazłam nawet moje filiżanki. Niestety nasze nie mają oryginalnych spodeczków, ale mam białe.

Dodatkowa informacja, to ta, że kawa popularną jest we Florencji. Jednym słowem ” pchli targ ” udany. Mimo zimna.

Zrobiłam dwa albumy i dziś pierwszy. Drugi będzie jutro.

zafascynowana cyklem ” Milicjanci z Poznania ” dotarlam do informacji o kolejnych współczesnych tomach.

1. Trzynasty dzień tygodnia – XII 81
2. Błyskawiczna wypłata – VI 82
3. Śmiertelnie poważna sprawa – V 83
4. Śliski interes – XII 83
5. Upiory spacerują nad Wartą – VI 85
6. Ręczna robota – IX 85/III 86
7. Milczenie jest srebrem – III 86
8. Mordercza rozgrywka – VI 87
9. Mocne uderzenie – VIII 88
10. Masz to jak w banku – prolog zima 88, akcja II-III 89
11. Granica możliwości – VIII 90
12. Jedyne wyjście – IV 11-IV 12
13. Ostra jazda – VIII 15
14. Szybki szmal – VI-VII 19
15. Naga prawda – III 20

Kolejne pięć tomów, to już lata XXI wieku, a cykl nosi nazwę ” Aneta Nowak”. Naturalnie pójdę z czytaniem za ciosem. Jestem na początku tomu ósmego. ” Milczenie jest srebrem”.

W domu V. załączył ogrzewanie chociaż na dworze temperatura wzrosła do 16 stopni.

Trochę prasuję, bo kiedyś trzeba. Odebrałam pantofelki od szewca i zaliczyłam samotny przegląd Starówki z codziennymi zakupami. V. nie wyszedł, bo jak ostatnio rano nie czuje się dobrze. I to chyba wszystko, co najważniejsze.

Do jutra.

Skoro nie padła żadna propozycja dzisiejszej rozmowy, to porozmawiamy dla odmiany, co lubimy w naszych krajach. Zacznę jak zwykle i po zastanowieniu, co polubiłam w Italii ( a wbrew moim narzekaniem jest tego sporo 😃) od takiej zalety Włochów z którą spotkałam się nie jeden raz. Otóż są oni bardzo pomocnym narodem dla obcych sobie ludzi. Kiedy widzą, że potrzebna jest pomoc reagują zaraz. Sama z tym się spotkałam. Kiedyś usiadłam na murku taka niewyraźna i zaraz jakaś pani zapytała, czy źle się czuję i czy trzeba mi pomóc. I niejednokrotnie to widziałam. Kiedy ktoś pyta o drogę czy o jakąś informację zaraz kilka osób udziela informacji a nawet proponuje podprowadzenie. I ten uśmiech od rana do nocy. Pozdrawianie się ludzi zupełnie nieznajomych. Bo skoro mijamy się w ciasnej uliczce, to dlaczego nie powiedzieć sobie ” dzień dobry”.

No właśnie, dlaczego ?

Pamiętam jak raz wróciłam do Ascoli po dłuższym pobycie w Polsce i wieczorem wyszłam na Starówkę. A tam mnóstwo uśmiechniętych ludzi. I pomyślałam: – jak mi tego brakowało.

I jeszcze muszę to napisać, chociaż ta zaleta ma dwa oblicza. Nikt jak Włosi nie potrafi wypromować swoich produktów na świecie. Pizzę zna i je cały świat. I nie tylko pizzę. Kuchnia włoska zdobyła ten cały świat. A my. Słyszę, że nasz oscypek czy żurek zdobywa nagrody, ale kto jadł poza jednostkami. A włoska moda? Też w czołówce. Bo jeżeli chodzi o damską modę Włosi po prostu nie oszpecają kobiet, co zdarza się projektantom z innych krajów. Nawet inspiracje pokazowe, które jak wiadomo wzbudzają mieszane uczucia, można zaadaptować do noszenia przez ogół pań.

Włoskie śniadania czyli kawa i rogalik wbrew wszystkiemu doskonale się sprawdza. Daje energię aż do kolejnego posiłku. I co by nie powiedzieć, ta regularność jedzenia o stałych porach, nawet osób pracujących, przekłada się chyba na zdrowie i długowieczność Włochów.

I myślę , że ta niefrasobliwość Włochów, to taka obrona przed mnóstwem nieszczęść, które dotyka ten piękny bezsprzecznie kraj. Bo życie tutaj niesie niebezpieczeństwa kataklizmów. I trzeba umieć z tym żyć. To tyle ja. A teraz czekam na komentarze.